هوشمندسازی خانه های مدرن

اصطلاح هوشمند سازی خانه های مدرن به یکپارچه سازی سیستم های شبکه در بستر یک شبکه به هم مرتبط اطلاق می گردد که به منظور کاهش مصرف انرژی، افزایش فناوریهای ساختمان، کنترل از راه دور و حذف خطاهای انسانی و افزایش امنیت ایجاد می گردد. هوشمندسازی خانه های مدرن این امکان را برای ساکنین خانه فراهم می آورد تا بتوانند از راه دور خانه را کنترل نمایند حتی امکان تنظیم خانه به صورت خودکار وجود دارد تا سیستم ها با توجه به شرایط ساختمان و آب و هوایی تنظیمات لازم را انجام دهند. ما در این مقاله سعی داریم تا به موضوع هوشمندسازی خانه های مدرن بپردازیم و تجهیزات مورد نیاز آن را مورد بررسی قرار دهیم پس تا پایان مقاله با ما همراه باشید.

سیستم هایی که به منظور هوشمند سازی ساختمان های مدرن به کار می روند در دو دسته گیرنده و فرستنده قرار می گیرند. سیستم های گیرنده وظیفه اطلاع رسانی به کاربر به منظور دریافت هشدارها را بر عهده دارند. بخش فرستنده نیز که در کنار اشیا و لوازم خانه قرار می گیرند و مسئول حفاظت از منزل را بر عهده دارند.

هوشمند سازی ساختمان، شامل محدوده وسیعی از انواع سیستم ها می گردد که این موارد شامل:

• سیستم های روشنایی
• سیستم های گرمایش و سرمایش
• سیستم های کنترل دسترسی

هوشمند سازی سیستم های روشنایی

اولین مرحله به منظور هوشمند سازی خانه های مدرن سیستم های روشنایی آن است. برای این منظور سیستم های روشنایی از طریق رله هوشمند به نرم افزار گوشی موبایل متصل می شوند. این اتصال از طریق یک سیستم یکپارچه و یا از طریق کلید صورت بپذیرد. پس از هوشمند سازی سیستم های روشنایی کاربر قادر خواهد بود تا از هر مکانی سیستم های روشنایی منزل را کنترل نماید. سیستم های کنترل روشنایی دارای انواع مختلفی هستند، این موارد شامل:

1- کنترل روشنایی ساده: این سیستم شامل کلیدهایی به منظور روشن و خاموش نمودن لامپ ها می باشد که افراد به محض ورود و یا خروج از ساختمان لامپ را خاموش و یا روشن نمایند. در این مورد می توانید به منظور کاهش برق مصرفی از لامپهای ال ای دی استفاده نمایید.

2- کلید دیمر: کلیدهای دیمر نسبت به کلیدهای ساده پیشرفته تر محسوب می شوند و توسط آنها کاربران می توانند سطح روشنایی منزل را تنظیم نمایند تا بتوانند برق مصرفی را کاهش دهند.

3- استفاده از سنسورهای حرکتی به منظور روشنایی: نحوه کار این سنسورها به این صورت است که در صورت تشخیص فرد و یا وسیله در حال حرکت لامپ ها روشن می شوند. به منظور افزایش کارایی این نوع از سیستم های روشنایی لازم است تا سنسورها حرکت ها را بخوبی تشخیص دهند.

4- سیستم های روشنایی مبتنی بر حضور: این سیستم به این گونه طراحی شده اند که در صورت وجود فرد در محل لامپ ها روشن می شوند و پس از مدتی که در محیط حرکتی وجود نداشته باشد خاموش خواهند شد.

5- سیستم های روشنایی مبتنی بر شبکه: این نوع از سیستم های روشنایی که یکی از مدرن ترین سیستم های روشنایی است به افراد این امکان را خواهد داد تا از طریق اینترنتی و با استفاده از نرم افزارهای مربوطه بتوانند آنها را خاموش و یا روشن نمایند و یا برای آنها تایمر تنظیم نمایند. با استفاده از این سیستم افراد حتی میتوانند میزان مصرف برق خود را مشاهده نمایند که این خود کمک بزرگی به افراد به منظور صرفه جویی می نماید.

سیستم های سرمایش و گرمایش

هوشمندسازی سیستم های گرمایش و سرمایش به افراد این امکان را می دهد که اگر چنانچه به مدت طولانی در منزل نبودند قبل از رسیدن به منزل از راه دور سیستم های گرمایش و یا سرمایش را روشن نمایند. براساس استاندارد Ashree 55-2017 میزان دمای داخل منزل در حدود 67 تا 82 درجه فارنهایت و میزان رطوبت مطلوب کمتر از 65 درصد است. ترموستات ها از جمله تجهیزات ضروری برای سیستم های گرمایشی هوشمندسازی خانه های مدرن محسوب می گردند. ترموستات ها خود به در دو نوع آنالوگ و دیجیتال هستند.

• ترموستات فن کوئل: از جمله وسائل پرکاربرد در منازل و ساختمان ها فن کوئل ها هستند، وظیفه ترموستات فن کوئل خاموش و روشن کردن فن و کنترل جریان آب است.
• ترموستات گرمایش از کف: این نوع سیستم با عبور لوپ های مشخصی از کف ساختمان که در آنها آب گرم جریان دارد دمای مورد نیاز به منظور گرمایش را فراهم می سازند.

سیستم های سرمایشی به سه دسته تقسیم بندی می شوند که شامل:

گروه اول به منظور تامین سرمایش دارای کمپرسور هستند و شامل چیلر تراکمی، یونیت بیرونی و دستگاه های اسپلیت می باشند.

گروه دوم با ورود بخار آب گرم به چیلر جذبی باعث تولید سرمایش خواهد شد.

گروه سوم با تولید احتراق به تولید سرمایش منجر خواهد شد.

سیستم های کنترل دسترسی

 از دیگر بخش های دیگر ساختمان که قابلیت هوشمند سازی را دارند سیستم های کنترل دسترسی هستند. با استفاده از این سیستم شما می توانید امنیت ساختمان و اشیاء قیمتی منزل را بالا ببرید. سیستم های کنترل دسترسی خود به چند دسته تقسیم بندی می گردند:

1- سیستم های کنترل دسترسی اختیاری (DAC): در این سیستم ها به این صورت است که صاحبان تعیین می کنند که چه کسانی اجازه ورود و یا دسترسی به شبکه را دارند.

2- کنترل دسترسی اجباری (MAC): این گروه از کنترل دسترسی شامل سازمان هایی می شوند که نیاز به امنیت بیشتری دارند مورد استفاده قرار می گیرند. سپس به منظور دسترسی سایر کاربران از طریق ارائه برچسب امکان عبور از دیوارهای امنیتی را خواهند داد.

3- کنترل دسترسی مبتنی بر نقش: این نوع از کنترل دسترسی که بسیار مورد توجه منازل و محیط های کسب و کار شده است و مدیر سیستم میزان دسترسی افراد را تعیین می نماید.

4- کنترل دسترسی مبتنی بر مشخصات افراد: در این نوع مشخصات افراد بررسی می گردد و براساس میزان مشخصات کاربر سطح دسترسی به فرد اعطا می گردد.

5- کنترل دسترسی مبتنی بر تاریخچه: در این نوع سطح دسترسی میزان دسترسی فرد براساس تاریخچه فعالیت مورد بررسی قرار می گیرد.

6- کنترل دسترسی مبتنی بر سازمان: هر سازمان با توجه به سیاست هایی که اتخاذ می نماید خط مشی امنیتی سیستم ها را تعیین می نماید.

7- کنترل دسترسی میتنی بر قانون: در این روش به افراد خاصی فقط بر طبق ضوابطی و بازه زمانی مشخصی اجازه دسترسی داده خواهد شد.

کلام آخر

شرایط امروز زندگی افراد باعث گشته تا به منظور تسهیل شرایط زندگی انسان ها به فناوری های نوین روی بیاورند، تا بتوانند امنیت و آسایش زندگی در چنین خانه هایی را بالا ببرند.