کابل کشی فیبر نوری برای ساختمان های ساخته شده

کابل کشی فیبر نوری برای ساختمان های ساخته شده

فیبر نوری به عنوان یکی از بهترین و سریعترین ابزارهای انتقال اطلاعات گسترش زیادی یافته است. مفهوم FTTH اولین بار در سال 1999 مطرح شد و ژاپن اولین کشوری بود که از آن استفاده نمود و یکی از روش های مقرون به صرفه برای زیرساخت های ارتباطی می باشد.

راه های مختلفی برای کشیدن فیبر نوری از مرکز تلفن محلی تا تجهیزات شبکه وجود دارد که به صورت اختصاری به صورت FTTX نمایش داده می شود. FTTX در واقع ساختارهای مختلف کشیدن فیبر نوری همراه با کابل مسی و یا بدون کابل مسی اشاره دارد. از جمله این ساختارها شامل:

Fiber To The Home: FTTH فیبر نوری در تمام مسیر از مرکز مخابرات تا داخل منطل مسکونی و یا واحد مشترک کشیده می شود و توسط ONT به مشترک واگذار می شود. در واقع در این روش مسیر ارتباط از مرکز مخابرات تا منازل مسکونی تماماً از طریق فیبر نوری صورت می پذیرد. در داخل منازل از طریق کابل اترنت، کابل کواکسیال و یا ارتباط بی سیم و فیبر نوری به تجهیزات دیگر مبتنی بر شبکه کشیده می شود. هزینه این روش نسبت به روش های دیگر گران تر است.

Fiber To The Premises: FTTP نوعی کابل کشی فیبر نوری است که از محل توزیع تا ساختمان ها توسط فیبر نوری پوشش داده می شود.

Fiber To The Basement: FTTB در این روش کابل کشی فیبر نوری تا مرز ورودی به هر ساختمان تجاری، صنعتی، مسکونی صورت می پذیرد و اتصالات داخلی توسط ارتباطات با سیم یا بی سیم و هر روش غیر از فیبرنوری صورت می پذیرد. این روش بیشتر برای منازل مسکونی چند واحدی صورت می پذیرد.

Fiber To The Node Or Neighborhood: FTTN به معنای اتصال شبکه فیبر نوری به توزیع کننده ها است.

Fiber To The Curb: FTTC ارتباط شبکه فیبر نوری به کابینت های دسترسی است.

کابل کشی فیبر نوری برای ساختمان های ساخته شده

به منظور کابل کشی فیبر نوری در یک ساختمان ساخته شده عواملی نظیر انتخاب نوع کابل و تکنیک های کابل کشی و توپولوژی های شبکه بندی را مد نظر قرار دارد. در ادامه به چند نکات در این زمینه اشاره کرده ایم.

نوع کاربری ساختمان: مسکونی، تجاری، صنعتی و...

تکنولوژی: تکنولوژی و سخت افزارهای مورد نیاز برای شبکه بندی

توپولوژی شبکه: نوع ارتباط بین سیستم های شبکه

قابلیت توسعه پذیری: امکان اضافه نمودن کابل ها و سیستم های جدید

با توجه به نکاتی که در بالا ذکر شد 4 روش به منظور کابل کشی فیبر نوری برای ساختمان مطرح می شود.

1- کابل کشی فیبر نوری مبتنی بر Breakout

2- کابل کشی فیبر نوری مبتنی بر میکروتیوب ها

3- کابل کشی فیبر نوری مبتنی بر دسترسی آسان

4- کابل کشی فیبر نوری مبتنی بر توپولوژی ستاره ای

1- کابل کشی فیبر نوری مبتنی بر Breakout

در این روش که همانند روش کابل های تلویزیونی است کابل ها از یک جعبه توزیع نوری که در پایین ساختمان تعبیه شده است به تمام طبقات ساختمان کشیده می شود و از آنجا سپس توسط پریز به کابل مشترک متصل می گردد. تعداد فیبرهای به کار گرفته شده برای هر کابل با تعداد پریزهای هر طبقه برابر است. از این روش به منظور کابل کشی در بیشتر جهان استفاده می شود و در هر نوع ساختمانی قابل اجرا است.

2- کابل کشی فیبر نوری مبتنی بر میکروتیوب ها

در این روش تیوب های کوچکی به مشترکین هر واحد اختصاص داده می شود. همچنین می توان تیوب هایی که در یک طبقه قرار گرفته اند را به وسیله کانکتورهای خاصی به یکدیگر متصل کرد. از این روش بیشتر برای ساختمان هایی که تعداد مشترکین آن مشخص نیستند مورد استفاده قرار میگیرد.

3- کابل کشی فیبر نوری مبتنی بر دسترسی آسان

این روش در واقع ترکیبی از دو روش قبلی است، در این روش یک کابل فیبر نوری که شامل چندین فیبر نوری در درون خود است به مشترکان جداگانه اختصاص می یابد. این روش یکی از آسانترین و انعطاف پذیرترین روش های کابل کشی فیبر نوری برای ساختمان های آپارتمانی می باشد.

4- کابل کشی فیبر نوری مبتنی بر توپولوژی ستاره ای

در این روش یک کابل توزیع از اتاق فنی به هر آپارتمان کشیده می شود. این روش به دلیل هزینه های پایین آن محبوب است اما از معایب این روش این است که اگر تعداد پریزها زیاد شوند به منظور حفظ شعاع خمش در موقع انتشار کابل های توزیع منجر به بروز مشکلاتی خواهد شد.

تجهیزات مورد استفاده برای کابل کشی فیبر نوری در ساختمان های ساخته شده

دستگاه OLT: OLT مخفف عبارت Optical Line Terminal می باشد که به معنای ترمینال خط نوری است. این دستگاه در شرکت مخابرات نصب می شود و وظیفه آن مدیریت داده بین سوئیچ شبکه مرکزی و مودم های ONT می باشد.

مودم ONT: این مودم همان مودمی است که در منازل و یا شرکت یافت می شود و فیبر نوری کشیده شده از شرکت مخابرات به آن متصل می گردد. این نوع مودم علاوه بر اینترنت می توانند تلفن، وای فای و SIP TRUNK را نیز ارائه نمایند.

باکس FAT: این باکس که عموماً در دیوار نصب می گردد و محافظ ترمینال و اسپلیتر نوری است. تعداد پورت های FAT متفاوت می باشد و از 4 تا 48 پورت می باشند.

کابل دراپ(Drop Cable): این کابل که به منظور ارتباط کابل فیبر نوری تا مشترک است. این کابل ها تک یا دو کور هستند و قابلیت نصب در بیرون ساختمان را دارند.

جعبه ODB: این جعبه فیبر نوری ورودی در بین واحدهای دیگر توزیع می شود و نگهدارنده اسپلیترهای داخل ساختمان هستند.

اسپلیتر: اسپلیتر جعبه معکبی کوچکی است که دارای سه پورت می باشد که از آن برای تقسیم کردن سیگنال خط تلفن اصلی و به یک سیگنال تلفن و سیگنال ADSL می باشد. اسپلیتر در واقع امکان استفاده همزمان هم از تلفن و هم از اینترنت را فراهم می سازد.

کابینت ODC: جعبه هایی هستند که در بیرون از ساختمان به منظور انعطاف پذیری شبکه بندی و ارتباط با سیستم های Access مورد استفاده قرار می گیرد.