سوئیچ شبکه core یا سوئیچ مرکزی چیست و چرا به آن نیاز داریم؟

همان‌طور که می‌دانید سوئیچ شبکه انواع مختلفی دارد که یکی از آن‌ها سوئیچ شبکه core یا سوئیچ مرکزی است.  سوئیچ‌های شبکه با توجه به اصول مختلف به انواع مختلفی طبقه‌بندی می‌شوند.

سوئیچ‌های ثابت و سوئیچ‌های ماژولار «بسته به اینکه می‌توانید ماژول‌های اکسپنشن را به آنها اضافه کنید یا خیر، دسته بندی می‌شوند در حالی‌که دسته بندی سوئیچ‌های مدیریتی، سوئیچ‌های هوشمند و سوئیچ‌های غیر مدیریتی «بسته به این است که می‌توانید آن‌ها را پیکربندی کنید یا نه و پیچیدگی پیکربندی آن‌ها چگونه است».

یکی دیگر از روش‌های طبقه‌بندی انواع سوئیچ‌های شبکه، بر اساس نقش آنها در یک شبکه محلی ( LAN) است. در این مورد، یک سوئیچ به عنوان سوئیچ دسترسی، سوئیچ تجمیع / توزیع یا یک سوئیچ‌ کور محسوب می‌شود.

در شبکه‌های کوچک، سوئیچ کور یا مرکزی را نمی‌بینیم. افراد زیادی در مورد سوئیچ‌های مرکزی سوال دارند.

• آیا می‌دانید که سوئیچ کور یا سوئیچ مرکزی چیست؟
• آیا فقط یک سوئیچ شبکه core یا سوئیچ مرکزی در هر شبکه وجود دارد؟
• تفاوت بین سوئیچ کور و سوئیچ تجمیع / دسترسی چیست؟

سوئیچ مرکزی چیست؟

سوئیچ Core به عنوان یک دستگاه بسیار مهم و پیشرفته شبکه، در قسمت اصلی و ستون فقرات شبکه قرار می‌گیرد که برای اتصال بقیه سوئیچ‌های Distribution یا سوئیچ‌های لایه Access به کار گرفته می‌شود. به صورت کلی سوئیچ‌های مرکزی (Core) بسیار مقیاس‌پذیر بوده و عملکرد خوبی را برای شبکه به ارمغان میاورند به صورتی که در هر لحظه ممکن، شما امکان اضافه کردن ماژول‌های بیشتر را برای گسترش شبکه خواهید داشت. تعداد پورت‌های شبکه سوئیچ Core که معمولا از پورت‌های گیگ یا فست اترنت تشکیل شده است، ۲۴ یا ۴۸ می‌باشد.

سوئیچ‌های مرکزی به عنوان دروازه‌ای رو به شبکه گسترده ( WAN) یا اینترنت عمل می‌کنند - آنها نقطه نهایی تجمیع داده‌ها را برای شبکه فراهم می‌کنند و اجازه می‌دهند تا چندین واحد تجمیع با هم کار کنند. این تعریف ظرفیت بالای آن، مکان فیزیکی و عملکرد آن را در اتصال دستگاه‌های تجمیع چندگانه در شبکه توضیح می‌دهد.

تفاوت بین سوئیچ شبکه core و سایر سوئیچ‌ها چیست؟

بزرگترین تفاوت بین سوئیچ کور و سایر سوئیچ‌ها این است که سوئیچ کور همیشه باید سریع، تا حد زیادی در دسترس و در برابر خطا مقاوم باشد زیرا تمام سوئیچ‌های تجمیع را متصل می‌کند. بنابراین، سوئیچ کور یا سوئیچ مرکزی باید یک سوئیچ کاملا مدیریتی باشد. اما اگر این سوئیچ در لایه مرکزی استفاده نشود، می‌تواند یک سوئیچ‌ هوشمند یا سوئیچ غیرمدیریتی باشد.

یکی دیگر از تفاوت‌های میان سوئیچ شبکه core یا مرکزی و سوئیچ‌های دیگر این است که سوئیچ کور همیشه در شبکه‌ لن (LAN) مورد نیاز نیست در حالی که در غالب مواقع سوئیچ تجمیع و سوئیچ دسترسی را داریم.

به این دلیل که در شبکه‌های کوچک که فقط چند سرور و چند مشتری دارند، تقاضای واقعی برای یک سوئیچ کور یا سوئیچ مرکزی به جای سوئیچ تجمیع وجود ندارد.

در شرایطی که ما به لایه مرکزی نیاز نداشته باشیم، اغلب آن را لایه فروریخته یا collapsed core خطاب می‌کنیم چون لایه مرکزی و لایه تجمیع ترکیب شده‌اند.تفاوت سوم این است که معمولا فقط یک سوئیچ کور (یا دو سوئیچ کور برای افزونگی) در یک شبکه کوچک / متوسط ​​استفاده می‌شود، اما لایه تجمیع و لایه دسترسی ممکن است سوئیچ‌های چندگانه داشته باشند.

شکل زیر نشان می‌دهد که سوئیچ کور یا سوئیچ مرکزی کجای یک شبکه قرار دارد.

هنگام استفاده از سوئیچ کور یا سوئیچ مرکزی چه چیزی باید در ذهن داشته باشید؟

اولین چیزی که باید در نظر داشته باشیم این است که استفاده از سوئیچ کور یا سوئیچ مرکزی در دو مورد ضرورت دارد. یکی زمانی که سوئیچ‌های دسترسی در مکان‌های مختلف قرار گرفته باشند و در هر مکانی یک سوئیچ تجمیع وجود دارد که در این صورت برای بهینه‌سازی شبکه به یک سوئیچ مرکزی نیاز داریم. مورد بعدی زمانی است که تعداد سوئیچ‌های دسترسی که به یک سوئیچ تجمیع واحد متصل می‌شوند بیشتر از عملکرد آن است و ما باید از چند سوئیچ تجمیع در یک مکان واحد استفاده کنیم که در این صورت هم استفاده از سوئیچ کور می‌تواند پیچیدگی شبکه را کاهش دهد.

در ادامه پس از شناخت این‌که سوئیچ مرکزی چیست باید بدانیم انتخاب نوع و تعداد سوئیچ شبکه core که باید در شبکه داشته باشیم، به مقیاس و بودجه شبکه ما بستگی دارد، از جمله تعداد سرورها، مشتریان یا سوئیچ‌های لایه پایینی که داریم.

دومین نکته این است که سوئیچ کور باید به طور کامل مدیریتی باشد، بدین معنا که باید از روش‌های مختلف مدیریتی مانند مدیریت مبتنی بر وب، واسط خط فرمان و مدیریت SNMP پشتیبانی کند. همچنین باید دارای برخی از ویژگی‌های پیشرفته مانند پشتیبانی از IPv6 (پروتکل اینترنت نسخه ۶)، کیفیت خدمات داخلی QoS و فهرست کنترل دسترسی (ACLها) برای امنیت شبکه باشد.و به طور کلی اتصالات به لایه مرکزی باید بالاترین پهنای باند ممکن باشد.

علاوه بر این، از آنجایی که سوئیچ کور یا سوئیچ مرکزی به عنوان مرکز یک شبکه LAN عمل می‌کند، باید بتواند به هر دستگاهی در شبکه دسترسی پیدا کند نه به طور مستقیم بلکه در جدول روتینگ. سوئیچ کور معمولا به روتر WAN متصل می‌شود.

نتیجه‌گیری

در طراحی یک شبکه ممکن است لایه دسترسی، لایه تجمیع و لایه مرکزی وجود داشته باشد. اگرچه لایه مرکزی در شبکه‌های کوچکتر مورد نیاز نیست، اما وجود آن در شبکه‌های متوسط ​​/ بزرگ ضرورت دارد. و سوئیچ شبکه core که به عنوان سوئیچ کور یا سوئیچ مرکزی نیز شناخته می‌شود، با ظرفیت بالا نقش مهمی در انتقال فریم‌ها / بسته‌های اطلاعاتی در سریع‌ترین زمان ممکن و در مرکز شبکه ایفا می‌کند.

نقش آن را به ویژه در شبکه‌هایی که سرعت، مقیاس‌پذیری و قابلیت اطمینان‌شان برای کاربران اهمیت زیادی دارد، نمی‌توان دست کم گرفت.

چنان‌چه در مورد سوئیچ مرکزی پرسشی دارید یا اگر می‌خواهید اطلاعات‌تان را با دیگران در میان بگذارید می‌توانید از بخش تالار گفتگو با ما در ارتباط باشید.