تفاوت اینترنت ADSL، VDSL و فیبر نوری چیست ؟

این نوشتار به بیان تفاوت اینترنت ADSL، VDSL و فیبر نوری می‌پردازد. روزهای نخست اسفند ماه  سال ۱۳۹۶ بود که شرکت مخابرات سرویس اینترنت پرسرعت VDSL را معرفی کرد و در بعضی از مناطق تهران این سرویس ارائه شده است.

در حال حاضر برای مشتریان اینترنت یک سوال مهم مطرح است به این عنوان که تفاوت اینترنت ADSL، VDSL و فیبر نوری چیست. یک اشتباه رایج در بین افراد وحود دارد که آن‌ها VDSL را با اینترنت فیبر نوری (UFB) یکی می‌دانند. آن‌ها فکر می‌کنند VDSL همان فیبر نوری است. هدف از این نوشتار ارائه تفاوت اینترنت ADSL، VDSL و فیبر نوری است و به ملزومات این شبکه‌ها نیز پرداخته خواهد شد.

تفاوت اینترنت ADSL، VDSL و فیبر نوری

برای بیان تفاوت اینترنت ADSL، VDSL و فیبر نوری در ابتدا به ADSL می‌پردازیم.

اینترنت ADSL

واژه ADSL مخفف عبارت Asymmetric Digital Subscriber Line و یکی از تکنولوژی‌های زیرشاخه اتصال‌های DSL است. می توان ADSL را جزء نخستین سرویس‌های اینترنت در جهان دانست که بوسیله خط‌های تلفن رایج داده‌ها را از مخابرات بر روی مودم کاربر منتقل می‌کند البته لازم به ذکر است این سرویس هیچ گونه اختلالی در تماس‌های صوتی ایجاد نمی‌کند.

یک ویژگی اینترنت ADSL عدم احتیاج آن به کابل‌کشی و نصب خطوط جدید است و می‌توان روی همان خط تلفن در هر خانه یک اتصال اینترنت ADSL ایجاد کرد. قطعا اکثر شما اینترنت ADSL را استفاده کرده‌اید و به احتمال زیاد این مطلب را نیز با همین نوع اینترنت مطالعه می‌کنید.

اینترنت ADSL در مقایسه با سایر انواع اینترنت باند پهن که در دسترس هستند ارزان تر بوده و سریع و راحت راه‌اندازی می‌شود ولی سرعت دانلود روی آن ماکزیمم ۲۴ مگابیت بر ثانیه است. سرعت آپلود از سرعت دانلود خیلی کمتر و حداکثر سرعت آن حدود یک یا دو مگابیت است. البته نباید از تاثیر عواملی همچون سیم‌های تلفن، مسافت میان خانه شما و مرکز مخابرات، بستر خطوط تلفن شهری و ... در سرعت و کیفیت اینترنت ADSL غافل بود.

+ADSL۲ نسل جدیدی از اینترنت ADSL است و مشترکانی که از نظر مسافتی به مرکز مخابراتی یا تجهیزات سرویس‌دهنده اینترنت بسیار نزدیک هستند می‌توانند از این سرویس استفاده کنند. دلیل نامتقارن خواندن این نوع اینترنت آن است که مشترکان نزدیک‌ به مرکز مخابراتی که با عنوان Upstream نیز شناخته می‌شوند در مقایسه با مشترکان دورتر یا Downstream از سرعت و کیفیت اینترنت بیشتری برخوردار هستند.

اینترنت VDSL

مورد بعدی در تفاوت اینترنت ADSL، VDSL و فیبر نوری عبارت است از اینترنت VDSL. واژه VDSL مخفف عبارت Very-high-bitrate Digital Subscriber Line و نسل جدیدی از تکنولوژی DSL بر روی بستر کابل‌های شبکه است. با دقت در تعریف بالا نخستین تفاوت ADSL با VDSL مشخص می‌شود و طبق مطالب گفته شده ADSL داده‌ها را بوسیله خطوط تلفن ثابت شهری منتقل می‌کند، حال آنکه VDSL بر بسترهای کابل این کار را انجام می‌دهد و به کابل‌کشی و نصب کابل احتیاج دارد.

سرعت دانلود در اینترنت VDSL به طور تقریبی ۵ برابر سرعت دانلود در ADSL است و در حدود ۶۰ مگابیت بر ثانیه (بعضی تکنولوژی‌ها ۵۲ مگابیت) است. همچنین سرعت آپلود VDSL نیز در مقایسه با ADSL ده برابر بیشتر است و نزدیک به ۱۶ مگابیت است. کابل‌های مورد استفاده در VDSL مسی بوده و باندهای فرکانسی آن از ۱۲ کیلوهرتز تا ۲۵ کیلوهرتز است.

تفاوت اینترنت ADSL، VDSL و فیبر نوری در سرویس دهی

در اینترنت VDSL تلاش می‌شود سرویس دهی از طریق نزدیک‌ترین کافوی نوری (صندوق توزیع خطوط مشترکین که دارای ورودی فیبرنوری و خروجی کابل مسی است) به مشترک انجام گیرد. در نتیجه در اینترنت VDSL میان Upstream و Downstream هیچ تفاوتی وجود ندارد و همه مشترکان از یک سرعت اینترنت بهره‌مند هستند. اما نکته قابل توجه این است که سرعت اینترنت را مسائلی همچون کیفیت کابل‌های مسی و تداخل تحت الشعاع قرار می‌دهد.

مودم ADSL با مودم VDSL تفاوت دارد و می توان بر روی VDSL از سرویس‌های ارزش‌افزوده‌ای مانند خطوط تلفن SIP (تلفن بر بستر اینترنت)، ویدیو کنفرانس، IP-TV و ... نیز استفاده کرد. نتیجه اینکه اگر مایل هستید نسبت به ADSL اینترنت با سرعت بیشتری را روی بسترهای کابلی تجربه کنید؛ لازم است که اینترنت VDSL را انتخاب کنید. در اینترنت VDSL احتیاجی نیست اقدام ویژه‌ای انجام دهید، این شرکت مخابرات است که کابل‌کشی‌ها را انجام می‌دهد. تنها کاری که کاربر باید انجام دهد خریداری یک خط تلفن ثابت و یک مودم VDSL است.

اینترنت فیبرنوری

در پایان مبحث تفاوت اینترنت ADSL، VDSL و فیبر نوری نوبت به مبدل فیبر نوری می‌رسد. اینترنت UFB یا اینترنت فیبر نوری (اختصار یافته عبارت Ultra-Fast Broadband)، همانگونه که از نام آن مشخص است؛ مبتنی بر کابل‌های فیبرنوری است و این قدرت را دارد که سرعتی حدود یک گیگابیت را جهت دانلود و آپلود فراهم کند. اگر چه غالبا سرعت اینترنت فیبرنوری نزدیک به ۳۰۰ مگابیت است.

ارائه به مشترکین خانگی

مشترکان خانگی نمی‌توانند از اینترنت فیبر بهره‌مند شوند و به زبان دیگر این سرویس برای آنها ارائه نمی‌شود، می‌توان گفت در ایران تنها شرکت‌های بزرگ و سازمان‌ها می‌توانند از اینترنت فیبر بهره‌مند شوند چرا که آنها این توانایی را دارند که بوسیله دستگاه‌های خود این پهنای‌باند را بین کاربران خود توزیع کنند.

در این سرویس اینترنت دیگر کابل‌های مسی یا خطوط تلفن جایگاهی ندارند و این کابل‌های فیبرنوری هستند که وظیفه انتقا‌ل‌ داده‌ها را بر عهده دارند. کابل‌های فیبرنوری به جای سیگنال‌های الکتریکی از سیگنال‌های نوری بهره می برند که از کیفیت و سرعت بیشتری برخوردار هستند و در برابر شرایط محیط مقاومت بسیار بیشتری از خود نشان می‌دهند.

قیمت و هزینه اینترنت فیبر بالا است ولی برعکس اینترنت‌های DSL این توانایی را دارند که برای تمام کاربران بدون توجه به مسافت کاربر تا سرویس‌دهنده یک اینترنت یکسان از لحاظ کیفیت و سرعت را فراهم کند. برای اینکه بتوانید از اینترنت فیبرنوری استفاده کنید باید دستگاه‌های خاص این نوع اینترنت را در دسترس داشته باشید و مودم‌های ADSL و VDSL برای این نوع از اینترنت قابل استفاده نیستند.